Spirituele dating community Netsamen

Gesprek gesloten door Keltoi

Is spiritualiteit een andere ego identiteit geworden?

Spiritualiteit in het Westen is ernstig verdraaid: een marktplaats van snuisterijen, zelf hulp goeroes, genezers, een grote variëteit aan spirituele praktijken, betekenissen enzovoort

Op een of andere manier heeft deze cultuur iets heel puurs en simpels omgevormd in iets commercieels, iets competitiefs en in iets wat het niet is. Ons westers denken is gemodelleerd in het willen bereiken van iets en sommige mensen op het spirituele pad hebben hun hele leven geleefd om iets te proberen te bereiken, om uiteindelijk nog net zo vast te zitten en gebonden te zijn als dat ze ooit waren.

Het is dit diepe verlangen om iets te bereiken, dit willen bereiken van een ‘hogere staat van bewustzijn’ wat mensen gebonden en zoekend houdt. Ter omschrijving, om een zoeker te zijn, heb je nog niet gezocht en daarom zullen degenen die altijd aan het zoeken zijn niet vinden. Eén van de grote Tibetaanse Boeddhisten, Chögyam Trungpa Rinpoche, die een cruciale rol speelde in het brengen van de Boeddhistisch leer naar het Westen gedurende de Chinese bezetting zegt het volgende over ontwaken / meditatie / verlichting in Meditatie in Actie:

Meditatie is gebaseerd op drie fundamentele factoren: in de eerste plaats, niet centraal naar binnen gaan; ten tweede geen verlangen hebben naar een hogere staat; en ten derde compleet geïdentificeerd raken met het hier en nu”

Dus in context met de rest van het artikel is dit, hij refereert naar ons ego, of ons idee van wie we zijn, de ‘’mij’’, de ‘’ik’’, heeft hier geen stevigheid in zich, en niet het geloof hoog te houden dat het bestaat. Hij wijst het streven om beter of hoger te worden af – omdat puur bewustzijn niet kan toenemen of verminderen. Niets over genezing, niets over kristallen of chakra’s of ascensie of het nodig hebben om te streven naar of om bepaalde substanties tot je te nemen… gewoon te zijn.

Verlichting

Dit is een grappig woord en heeft zo veel associaties en ideeën waardoor het wordt omringd. In de Westerse cultuur wordt gewoonlijk gedacht dat het iets is dat iemand bereikt na misschien 30 of 40 jaar mediteren in een grot, maar hoe meer ik lees en hoe meer ik reis, des te minder lijkt het dat dit woord gaat over het bereiken van hogere staten of persoonlijke verworvenheid.

“Strikt gesproken zijn er geen verlichte mensen en is er alleen verlichte activiteit. ”

Dit is gezegd door de grote Zen meester Shunryu Suzuki en ik kan zien hoe dit precies past in what Ram Dass’s Hindi goeroe Maharaji tegen hem zei wanneer hem gevraagd werd hoe verlicht te worden. Hij antwoordde

“Hou van iedereen, voed iedereen, dien iedereen. ”

Hoe ontzettend simpel he? Maar in de gestoorde wereld van vandaag, ken je iemand die dit écht doet?

Het lijkt erop dat verlichting verwijst naar het realiseren van ons werkelijke zelf – datgene wat we werkelijk zijn. Dit is waarom alle spirituele leermeesters die ik heb ontmoet – van Tibetaans Boeddhisme tot Zen tot Advaita Vedanta tot de Upanishads, gewoonlijk ernaar verwijzen als ‘’ Zelfrealisatie” in plaats van verlichting. Er achter komen dat we niet ons denkende verstand zijn, we zijn niet ons lichaam, we zijn niet onze emoties, gevoelens, verlangens of aversies; dat we ons bewust zijn van al deze dingen en ze niet intrinsiek zijn.

Ze gebruiken woorden als bewustzijn, God, de Boeddha natuur, leegheid enzovoort. Het essentiële bewustzijn dat zich bewust is van zichzelf, en elk en iedereen van ons zien als het al zijn van dit bewustzijn, we zijn ‘’er’’ allemaal al, maar we hebben onszelf geïdentificeerd met de dingen waar we ons bewust van zijn (lichaam en geest) en hebben onszelf gelimiteerd door dit te doen, en hebben dit de oorzaak gemaakt van al het lijden in de wereld.

Dit artikel komt van Nieuwetijds.com, en is geschreven door Andrew Baker, en vertaald door ene Roy.
Bron: http://www.nieuwetijdskind.com/is-spiritualiteit-een-andere-ego-identiteit-geworden/

Het vervolg plaats ik in reacties.