Spirituele dating community Netsamen

Rechten van een kind !?

Weet niet of het doelstellend is om hier mijn verhaal kwijt te kunnen, maar het helpt sowoeso om het van me af te schrijven. Voor de mensen die me niet kennen, zie mijn profiel :-)
Wat ik delen wil is het het volgende, ik ben sinds feb 2009 alleenstaand en heb aan die relatie die toen verbroken is mijnerzijds een fantastische dochter aan over gehouden. Nu heb ik dus geen kinderen gewild om ze eens per zoveel tijd te zien. Aangezien ik na de breuk puur voor alleen zijn "koos" wilde ik mijn liefde, aandacht en vaderschap bieden aan mijn Roosje (is niet haar echte naam)
Er moet nog wel even bij toegevoegd worden dat mijn dochter extra bijzonder voor mij is, omdat ik in 1995 kanker kreeg en deze strijd overwon. Wel met een smet dat de behandelingen die daarna volgden consequenties hadden, met betrekking tot kwaliteit en kwantiteit van mijn zaad. De 10 jaar die daar op volgden zijn voor mij mentaal erg zwaar geweest. Mijn kinderwens was immens groot en kreeg toen veel teleurstellingen te verwerken. Het ging zover dat ik het bijna opgaf en me neerlegde kinderloos te zijn, tuurlijk dacht ik toen wel na over adoptie en andere mogelijkheden om een kind een gelukkig en gezond leven te bieden, waarin liefde, geborgenheid, en veiligheid centraal staan. Uiteindelijk is door de PESA methode mijn dochter ter wereld gekomen, ben me er wel degelijk van bewust dat het zo heeft moeten zijn. Mijn dochter is nu 4 jaar, is erg pienter(test bleek ze bovengemiddeld te zijn, net niet hoog begaafd) en erg gevoelig, net als ik. De witte roos heeft in die periode een hele bijzondere rol gespeeld en daarom heeft mijn dochter als derde naam Rose. Haar eerste naam is Cayley. De breuk is niet van leien dakje gegaan, heb een ex die borderline heeft en heeft door verscheidene uitspraken en acties mij behoorlijk gekrenkt. Dan heb ik het over bijvoorbeeld dat ze mij verwijt misbruik te hebben gepleegd met mijn dochter, ik heb dit allemaal uit laten zoeken en onderzoeken geworpen daar is uit gebleken dat hierover geen sprake is. Toch blijft ze dit uitschreeuwen op internet, op straat, alle mogelijke manieren om het te verkondigen. Misschien dat iemand zich voor kan stellen wat voor pijn en verdriet dit mij brengt, ja brengt, het gebeurd nu nog steeds! Ben inmiddels op de "normale manier" aan het bewandelen om mijn dochter gelijke kansen te kunnen bieden bij beide ouders, mijn ex wil anders. Ik kreeg advies van instanties om huidige omgangsregeling vast te laten leggen bij de rechter. Dat deed ik dus, maar viel compleet uit in mijn nadeel. Er werd gedacht in belang van moeder / kind en vader / kind was minder belangrijk. Ik vind dit zo onrechtmatig! Mijn dochter kwam tot vandaag elk weekend bij me en ik heb ten alle tijden meegewerkt als mijn ex haar ene keer thuis wilde houden een weekend. dat ging prima tot mijn dochter vorig jaar oktober toen ze 4 werd naar school ging. Toen wilde ex alles veranderen, eerlijk gezegd wilde dat er helemaal geen omgang was! Er is geen reden om dat te willen, want ik weet en de mensen die mij kennen dat ik een goede vent ben, liefdevolle vader, alles kan bieden wat ik en mijn dochter nodig hebben. Maar de rechter besliste anders, in zoverre dat ik dochter maar 29 uur per week mag zien, das incl slapen, reizen, en zwemles. en moeder heeft haar dus 139 uur, hoe eerlijk is het verdeeld. het balans is nodig voor het kind en ze heeft op beide ouders recht. Komende week gaan er gesprekken plaatsvinden waarin ik mijn pijn en verdriet mag uitspreken, zie er tegenop! Ben het zo beu om dat gelieg en bedrieg van ex aan te vechten en het maar te moeten accepteren. maar doe het wel, want het is ook mijn kind! Waar is de menselijkheid gebleven? , de liefde? en bovenal het belangrijkste........RESPECT!
Is het zoveel gevraagd een vader te kunnen zijn????

Thanks voor het lezen, warme groet

Witte Roos