Spirituele dating community Netsamen

Het Spel

Mijn zoon en zijn vader zijn gek op (bord)spelletjes, hoe meer regels, hoe beter.
Catan kan ik nog bevatten, maar spellen waar ik eerst 2 uur of meer de spelregels moet bestuderen, laat maar.

Zo is het m. i. ook met de regels in het 'echte leven'.
Zodra je jezelf aanmeld voor een school, baan, vereniging, site o.i.d. dan gaan de regels van die organisatie voor jou gelden.
En is de keuze: ga ik mij in die regels verdiepen, of zijn er vooral ongeschreven regels binnen die club? Die je alleen gaandeweg kan gaan doorzien.

Zo ook met de regels van een gemeente, provincie, land, werelddeel. En die regels kunnen zomaar opeens veranderen i.t.t. een vastgesteld bordspel.

En net zo als met een bordspel, heeft iedereen m. i. de keuze om wel of niet volgens de regels mee te spelen. Om de Regels het spel te laten bepalen of om gezelligheid o.i.d. voor op te stellen. Om elkaar te helpen een doel te bereiken of de ander als tegenstander te zien die je kleiner moet maken / houden.

Iemand die denkt veel te weten over economie, politiek, gezondheidszorg enz. en zichzelf daarmee serieuzer neemt, als ieder ander die meer van een andere richting weet, is m. i. niet meer met het grotere geheel bezig, met het aardse leven als gegeven.

Bij meerdere spellen krijg je aan het begin van het spel een kaart uitgereikt met jou rol in die spelronde, zoals bij weerwolven.
In het gewone leven rol je meestal in zo'n positie, niet alleen door je eigen wens tot die rol, maar ook(vaak ongemerkt) door de medespelers. Zo heb ik in mijn jeugd een rol toebedeeld gekregen die mij echt niet paste binnen het gezin.

Het leven is m. i. een spel.
Ieder maakt de keuze om en hoe hier aan deel te nemen.
Nu dat er aan 'vaste regels' een einde is gekomen, is het m. i. de uitdaging aan een ieder, in welke rol wil ik nu verder spelen??? En wat heb ik daarvoor over??? Blijf ik de leider volgen? Of wil ik een andere leider, of een keer zonder leider, gewoon het spel spelen in het NU met de directe mensen om mij heen? Zonder overtuigingen die ons aangepraat / doorgegeven / opgelegd zijn.

Zo snap ik al lang niet dat iemand pas geboren kan zijn als er administratief aangifte is gedaan, en deze ook nog goed verwerkt is. Zo ook met overlijdens. Iemand kan al jaren uit het aardse lichaam vertrokken zijn en is niet dood door een administratieve ongeregeldheid.
Waar hecht jezelf meer aan? Aan de levende mensen zelf of aan de administratie???