Spirituele dating community Netsamen

De strijd van / tegen het Ego

Hoi Verbondenen,

In de sport is het algemeen aanvaard dat je "strijd" met elkaar levert om ergens de beste in te zijn. Daarnaast biedt sport ook de mogelijkheid jezelf steeds te verbeteren. Jezelf naar je eigen grenzen te duwen en die telkens proberen te verleggen.

Laat dat nou precies zijn wat ik met dit topic wil bereiken. Dit onderwerp is een voortzetting van de discussie speurtocht door hetzelf: http://netsamen.nl/prg/php/mod.php?mleft=for_topicoverview&catId=5&passAnchor=10

Daarin hebben we gekeken naar de manier waarop het Ego ons dient als instrument om onszelf staande te houden in de materiële wereld, de maatschappij en allerlei sociaal-kulturele verbanden. Anders dan je zou verwachten heeft die discussie niet geleidt tot een (brede) lofzang op het Ego. Daarom doe ik deze poging in de hoop wat dieper te kunnen graven.

Het Ego is ervoor om de entiteit, het organisme, de persoon of de ziel (kies er één of verzin ze zelf) te beschermen tegen de buitenwereld, hadden we gesteld. Natuurlijk heeft het ego nog andere taken. Zo dient het Ego als instrument waarmee de entiteit (mijn keuze) zich kan uitdrukken en manifesteren in de materiele wereld.

Dat is per slot van rekening één van de functies van het organisch leven (hoe kom ik daar in hemelsnaam op?). Het uitdrukken of manifesteren van de scheppende kracht (goddelijke vonk) door / via onszelf naar / in de buitenwereld. Zodat de scheppende kracht vanuit het universum door ons kan werken.

De eerste vraag is natuurlijk: zijn jullie bekend met deze manier van redeneren? Mijn bronnen zijn: Sjamanisme, Hindoeïsme, Taoïsme, Boeddhisme en sinds kort de Kaballah (les 6 / 75).

Vaak wordt aangegeven dat het ego vergeet dat het een instrument is van het hogere zelf en de macht grijpt binnen de entiteit en de entiteit / persoon tot slaaf maakt. Slaaf van het Ego. Hoe ervaren wij dat in ons leven?

Het ego werpt ons terug tot individualiteit, omdat het niet het universele kan ervaren dat wel wordt gevoeld door het hogere zelf. Het ego overziet niet het totaal aan energieën en kan er niet mee overweg. Daardoor legt ons ego ons vast in de dualiteit omdat het geen registratie doet (van een gebeurtenis) als niet meteen een tegendeel daarvan kan worden afgeleid. Het verbindend element ziet het ego vaak niet, laat staan het geheel.

Het ego wil hebben, hebben en nog eens hebben. Hoe meer hoe beter. Hoe meer hoe veiliger. Dat geldt voor macht, geld, sex, kennis enzovoorts.

Hoe zien we dit?

Gaat onze voorkeur uit naar het (her)opvoeden van het ego of zien we juist meer heil in manieren die het ego langzaam (of schoksgewijs) terug brengt naar haar rol als instrument van het hogere zelf.

Hoe gaan we hiermee om? Valt hier nog wel over te discussiëren?

Ben benieuwd,

Navojoa