Ik luister in de rustgevende stilte met mijn ogen. De galmende blik van je smachtende ogen, het geruis van je wilde haren, het zachte kloppen van je hunkerende hart, het geschater van je glimlach en de symfonie van je rondingen.
De contouren van een paradijselijk landschap ontvouwen zich voor mijn Lees verder
Ik luister in de rustgevende stilte met mijn ogen. De galmende blik van je smachtende ogen, het geruis van je wilde haren, het zachte kloppen van je hunkerende hart, het geschater van je glimlach en de symfonie van je rondingen.
De contouren van een paradijselijk landschap ontvouwen zich voor mijn ogen: glooiende heuvels, zacht weidegras, mooi vervolmaakt door de bloeiende bloem des levens. Mijn ogen worden gefixeerd door de prachtig geplooide bloemenkrans. Beneveld snuif ik de sublieme geur, dronken proef ik de nectar des levens. Het goddelijke tintelen van moeder aarde voel ik door mijn lijf stromen.
