Maak favoriet
Op en Neer
Om de een of andere duistere reden heb ik me altijd aangetrokken gevoeld tot het fenomeen dat het Platonische of het Grote Jaar wordt genoemd. De historisch-wetenschappelijke dogma's hebben bij mij altijd al vraagtekens opgeroepen.
Dat heeft er mee te maken dat oude geschriften en verhalen uit oeroude orale tradities Lees verder
Om de een of andere duistere reden heb ik me altijd aangetrokken gevoeld tot het fenomeen dat het Platonische of het Grote Jaar wordt genoemd. De historisch-wetenschappelijke dogma's hebben bij mij altijd al vraagtekens opgeroepen.
Dat heeft er mee te maken dat oude geschriften en verhalen uit oeroude orale tradities altijd een mysterieuze wereld schetsen. Een wereld die vaak mythisch van karakter is. Een wereld waarin vaak waarheden en wijsheden worden aangereikt, die overal op de planeet hetzelfde lijken. Alsof er sprake is van een wereldwijde, gedeelde, menselijke geschiedenis. Een geschiedenis die door de wetenschap vaak wordt afgedaan als legenden die niets met de werkelijkheid te maken hebben. Daarmee voorbijgaand aan het planetaire karakter ervan.
Ik vraag me dan af waarom mensen die bij hun volle verstand waren (het dogma dat ze in de oudheid primitief en dom waren gaat er bij mij niet in) zo een grote waarde aan sprookjes of andere verzinsels toekennen. Zo zeer zelfs dat ze zich grote inspanningen hebben getroost (bouwwerken, geschriften, verhalen, dansen, enz. ) om die "sprookjes" over perioden van duizenden jaren- als het ware- over de tijd te tillen.
'Het Grote Jaar' of het 'platonisch jaar' van circa 26.000 jaar heeft mij een verklaring gegeven voor de wijze waarop "evolutie" zich voltrekt. Het heeft mij gegevens opgeleverd om in te kunnen zien dat de vele megalithische bouwwerken, de geschriften uit de oudheid (ouder dan 6.000 jaar) en de verhalen uit diverse orale tradities (sjamanisme) niet persé met een korrel zout genomen hoeft te worden. Bewustzijn zou volgens de vele bronnen uit de oudheid, een variabele zijn. Eén die zich volgens een ritmisch patroon omhoog en omlaag beweegt. En zeker niet een lineair (rechte lijn) fenomeen.
Het heeft mij ook doen inzien dat de oudheidkundige wetenschappen (geschiedenis, archeologie, paleontologie en dergelijke) geen betrouwbare referentiepunten zijn voor diegenen die de menselijke geschiedenis in haar totaliteit willen begrijpen. Voor het beschrijven van een deel van de moderne geschiedenis (de laatste 3.000 jaar) kan goed gebruikt worden gemaakt van de moderne wetenschap, mits men rekening houdt met dateringsfouten als het gaat om archeologische vondsten.
Het blijft me verbazen dat mensen kennelijk willen geloven dat ze van de dieren afstammen en een soort van veredelde aap zijn. Over een paar 1.000 jaar zouden de apen die we nu in de dierentuin bewonderen zich geëvolueerd hebben tot mensen. Dat evolutie altijd betrekking heeft op een gehele soort schijnt men dan gemakshalve uit het oog te verliezen. Maar goed. Volgers en beoefenaren van de wetenschap zijn ware meesters in het veronachtzamen of rationaliseren van irrationele veronderstellingen. Tja: zo is het nu eenmaal.
Mocht ik de komende tijd geïnspireerd zijn, dan wil ik een aantal blogs over dit merkwaardige fenomeen schrijven. De ongelooflijk complexe manier waarop we (als mensheid) irrationaliteit, loze kreten en wilde speculaties weten samen te smeden tot een dogma dat algemeen als onbetwistbare waarheid aanvaard wordt. Denk maar aan de evolutietheorie, de neurologie, de natuurkunde, religie, geschiedenis, actualiteiten, enzovoorts.
We zien het niet meer. We zijn er blind voor geworden, maar hebben niets in de gaten.
Het lijkt alsof we willen worden voorgelogen.
Soms geloof ik zelf dat de mensheid een aversie tegen waarheid en juistheid heeft ontwikkeld. Pas wanneer je alles op zijn kop zet, worden de minst waarschijnlijke scenario's aantrekkelijk voor een groot publiek. Als je de waarheid durft te vertellen mag je hoon en pek met veren verwachten.
De waarheid is tegenwoordig (de laatste 2.000 jaar) iets waar je "geheimzinnig" over doet.
Raar, of toch niet?
761 keer bekeken
Maak favoriet
Gefragmenteerd of eenheid?
Om te begrijpen hoe een sinaasappel er uitziet kun je het onderverdelen in schil, vruchtvlees, pitten, enz. Natuurlijk zijn dit onderdelen van de sinaasappel die niet onderling uitwisselbaar zijn. Elk van de onderdelen rechtvaardigt een studie op zich. Hoe functioneel dit onderscheid ook mag zijn, uiteindelijk gaat het om de Lees verder
Om te begrijpen hoe een sinaasappel er uitziet kun je het onderverdelen in schil, vruchtvlees, pitten, enz. Natuurlijk zijn dit onderdelen van de sinaasappel die niet onderling uitwisselbaar zijn. Elk van de onderdelen rechtvaardigt een studie op zich. Hoe functioneel dit onderscheid ook mag zijn, uiteindelijk gaat het om de sinaasappel. De gehele sinaasappel.
Met dit voorbeeld wil ik aangeven dat het niet ongebruikelijk is een geheel onder te verdelen in verschillende onderscheidende aspecten. Dat maakt het mogelijk specifieke functies toe te schrijven aan de onderdelen. Dit draagt bij tot een dieper begrip van het geheel. Het in onderdelen ontleden van aspecten van een geheel wordt vooral gedaan om analytische redenen.
Soms is het functioneel om over onderdelen te praten.
Het risico dat de onderdelen zelfstandige eenheden worden is daarbij groot. Het gevaar daarvan is dat men het grotere geheel uit het oog verliest. Vanuit de onderdelen worden beredeneerde onderlinge relaties gelegd. Vaak zonder eerst terug te koppelen naar het geheel.
Zo kan een beredeneerd "nieuw" geheel worden samengesteld. Een samengesteld geheel dat vaak afwijkt van het originele geheel waarmee men begon. Onderdelen gaan een (geconstrueerd) geheel vormen in plaats van een (authentiek) geheel dat bestaat uit onderdelen.
Een subtiel verschil dat in de uitwerking grote gevolgen kan hebben.
Neem nu eens de mens als geheel. Als we naar het fysieke (3D) menselijk bewustzijn kijken kunnen we die ontleden in 3 delen: denken, voelen en intuïtie. Vervolgens kunnen we elk van deze 3 onderdelen afzonderlijk bestuderen en ze beschouwen als aparte bewustzijnscentra in de mens. Als we dan ook fysiek deze 3 onderdelen op verschillende plekken in het lichaam plaatsen, kan makkelijk de indruk ontstaan dat de mens 3 op zichzelf staande bewustzijnscentra heeft.
Zelf denk ik graag dat het menselijk bewustzijn één samenhangend geheel vormt: het ego of de persoonlijkheid. Denken, voelen en intuïtie zijn als schakels in de keten van bewustzijn. Onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Met het denken wordt zin gegeven aan de buitenwereld. Met het gevoel wordt daar waarde aan toegekend, waardoor verantwoordelijk handelen mogelijk wordt. De intuïtie is het onderdeel dat een innerlijke werkelijkheid voor ons ontsluit. Strikt genomen kun je deze 3 onderdelen achter elkaar plaatsen. Intuïtie en denken vormen samen een werkelijkheid. Innerlijk en de buitenwereld. En het tussenliggende gevoel is het verbindend element.
In ieder mens is dit geheel van 3 bewustzijnsonderdelen aanwezig en actief. Trauma en conditionering maken dat een van de drie de overhand krijgt waardoor er een onevenwichtigheid ontstaat. Een onevenwichtigheid die bepalend is voor de manier waarop de mens zichzelf en zijn werkelijkheid samenstelt.
Een onevenwichtigheid met grote gevolgen. Het analyse middel blijkt een doel / werkelijkheid op zich geworden en het geheel verdwijnt achter de horizon.
457 keer bekeken
Maak favoriet
Anastasia
Vladimir Megre (de auteur) zou ergens in een verlaten streek in Siberië, Rusland, een bijzonder meisje hebben ontmoet: Anastasia. Anastasia blijkt een telg uit een lange lijn van 'Ved-Russen' die erin geslaagd zijn de Vedische levenswijze dwars door het donkere tijdperk van de mensheid te dragen. Ze leeft zonder moderne Lees verder
Vladimir Megre (de auteur) zou ergens in een verlaten streek in Siberië, Rusland, een bijzonder meisje hebben ontmoet: Anastasia. Anastasia blijkt een telg uit een lange lijn van 'Ved-Russen' die erin geslaagd zijn de Vedische levenswijze dwars door het donkere tijdperk van de mensheid te dragen. Ze leeft zonder moderne middelen (en huis) in de Siberische taïga en wordt dagelijks bijgestaan door planten en dieren.
Anastasia weidt Vladimir in, verspreid over een aantal jaren, in de Vedische cultuur en laat hem de nodige niet alledaagse ervaringen beleven. Ze beweert dat de Vedische levenswijze ooit de dominante levenswijze was op de planeet. Ze maakt hem bekend met werkelijk unieke uitgangspunten voor het opvoeden van kinderen en de manier waarop een harmonische samenleving kan worden opgebouwd. In harmonie met de Aarde en alles dat leeft. Het hoe en waarom van de goddelijke natuur van de mens komt ruim aan bod.
Daarbij maakt ze gebruik van praktijkvoorbeelden. Ook de zoon die ze samen met Vladimir heeft, voedt ze op volgens de Vedische traditie. Het kost Vladimir veel tijd om te wennen aan de buitengewone manier waarop Anastasia haar ideeën ten uitvoer brengt. Al doende wordt hij gaandeweg voorbereid op zijn rol als brenger van de boodschap aan de mensheid.
Anastasia belicht de geschiedenis van de mensheid vanuit een unieke invalshoek en gaat daarbij verder dan alles wat ik tot nu toe ben tegen gekomen. Daarin passeren thema's als macht, indoctrinatie uitgebreid de revue en verduidelijkt zij hoe de hedendaagse mens- en natuuronvriendelijke cultuur, dominant heeft kunnen worden.
Anastasia heeft een bijzondere relatie met God en beschikt als gevolg daarvan over bovennatuurlijke krachten. Krachten waarvan zij overigens meent dat het behoort tot het geboorterecht van ieder mens. Die kracht gebruikt ze om "het kwaad" in de wereld zoveel mogelijk dwars te zitten, waarbij ze steeds respect blijft houden voor de vrije wil. Uiteraard gebruikt ze die krachten ook om "het goede" te zaaien en, waar mogelijk, te ondersteunen.
Anastasia geeft aan hoe de mens in harmonie kan leven met de natuur en met de Aarde, omdat dit de oorspronkelijke bestemming van de mens- als collectief- is. Als de mens op de juiste manier met de Aarde en de natuur zou omgaan, zou de natuur zich niet meer vijandig tegen de mens opstellen. Sterker nog, de natuur zou de mens in alle opzichten ondersteunen op haar pad.
De grootste dwaling van de mens is, volgens Anastasia, dat hij / zij zich heeft laten wijsmaken dat het paradijs slechts in het hiernamaals kan worden bereikt. En dat terwijl de Aarde in aanleg is bedoeld als paradijs voor alles dat leeft! Zij wijst op de mogelijkheden die we hebben om dat aards paradijs opnieuw tot leven te wekken.
De boekenreeks (waarvan de eerste 7 in het nederlands vertaald zijn) http://www.bol.com/nl/s/boeken/zoekresultaten/Ntt/vladimir%2Bmegre%2B / N / 8299+8293 / Nty / 1 / search / true / searchType / qck / suggestedFor / vladimir / sc / books_nl / index.html?_requestid=226534 heeft grote groepen mensen geïnspireerd in alle werelddelen. Hier en daar verschijnen Anastasia leefgemeenschappen of ecodorpen, waar driftig wordt geëxperimenteerd met de Vedisch levenswijze. Landbouw (omgaan met de natuur), opvoeding, en onderwijs worden er (waar mogelijk) op baanbrekende manier uitgeoefend.
Ook in Nederland bestaat een dergelijk initiatief: http://www.anastasiadorp.nl . De moeite van het struinen waard.
Voor mij is Anastasia een inspiratiebron. Het (potentiële) toekomstperspectief dat ze voor de mensheid schept gaat erg ver, maar voelt wel zuiver aan. Gelukkig zijn er genoeg aanknopingspunten met spirituele, esoterische en newage bronnen. In de reeks is Anastasia erin geslaagd vele onduidelijkheden voor mij op te helderen en mij verder op weg te helpen.
De inzichten die ze aanbiedt, overstijgen alles wat mij hiervoor heeft bereikt.
De documentaire hieronder geeft aan welke spectaculaire resultaten in de praktijk worden geboekt met Anastasia's adviezen
567 keer bekeken
Maak favoriet
Kleurenblind
Als kleurenblinde ben je geneigd kleuren te beschouwen als een factor van ondergeschikt belang. Je kunt nu eenmaal niet zien wat je niet ziet. Stiekem vind je dat de mensen met een normaal kleuronderscheidingsvermogen de kleurbeleving zwaar overdrijven. "Hoezo is dat geen goede combi? Wat maakt het uit dat het Lees verder
Als kleurenblinde ben je geneigd kleuren te beschouwen als een factor van ondergeschikt belang. Je kunt nu eenmaal niet zien wat je niet ziet. Stiekem vind je dat de mensen met een normaal kleuronderscheidingsvermogen de kleurbeleving zwaar overdrijven. "Hoezo is dat geen goede combi? Wat maakt het uit dat het rood, geel of paars is? Deze kleur valt toch niet op?"
Kleurenblinden zien natuurlijk niet zwart / wit, maar hebben moeite met het onderscheiden van kleuren. Vooral rood / groen vervormingen komen vaak voor. Zowel de kleuren rood en groen zelf, als de mengkleuren waar deze kleuren onderdeel van zijn, worden gezien als één pot nat.
Veel kleurenblinden onderscheiden- naast zwart, grijs en wit, drie kleurgroepen: de "blauwachtigen", de "geelachtigen" en de "groen / bruinachtigen". Dat zijn kleuren die je (binnen de kleurgroep) naar keuze- afhankelijk van de kleurtheorie die je als kleurenblinde gebruikt- een willekeurige naam kunt geven. Hooguit maak je een onderscheid in tint: licht of donker. Verder is het multiple choise. Soms tot hilariteit van je omgeving. Sommige kleuren kunnen in meerdere kleurgroepen geplaatst worden, maar ach; ook zij die wel kleuren zien zijn het niet altijd eens met elkaar.
Toch heb ik me nooit gehandicapt gevoeld. Oké, je weet dat je iets mist, maar of dat nou zo belangrijk is. . . Kleurenblindheid is een handicap waar uitstekend mee te leven valt en je krijgt oog voor onderscheidende details (je kunt niet naar kleur refereren) waar anderen vaak geen oog voor hebben.
Nu is er per ongeluk een bril ontwikkeld die het kleuronderscheidingsvermogen van kleurenblinden sterk verbetert. http://www.want.nl/cool-deze-zonnebril-helpt-tegen-kleurenblindheid/ Als kleurenblinde was ik natuurlijk sceptisch. "Tsss. . . , het zal wel".
Uiteraard was ik tegelijkertijd ook nieuwsgierig en heb ik geprobeerd wat gebruikerservaringen op te snorren. Ik viel van mijn stoel.
Het mooiste vond ik de clip (clip 1) van een 11 jarige jongen die nog in de ontkenningsfase verkeerde. Hij meende dat hij gewoon wat slordig was in het onderscheiden van kleuren. En omdat hij gaandeweg meer kleurregels leerde toepassen (bladeren en gras zijn groen, boomstammen zijn bruin, de lucht is blauw, enz. ) meende hij dat hij uiteindelijk hetzelfde kleuronderscheidingsvermogen zou hebben als anderen.
Toen hij de bril als verjaardagscadeau kreeg vielen de schellen hem letterlijk van de ogen.
Het mooiste is wanneer kleurenblinden een regenboog zien met de EnChroma bril op. Dan blijkt een regenboog geen dunne gele streep in de lucht, maar een brede baan waarin meerdere kleuren kunnen worden onderscheiden. En wat te denken van herfstkleuren?
Ik kan eigenlijk niet wachten tot de bril in Nederland beschikbaar komt in een versie die geschikt is voor geslepen brillenglazen. Verdorie, waarom wordt daar in Nederland zou weinig bekendheid aan gegeven? Per slot van rekening is ongeveer 8% van de mannen meer of minder kleurenblind.
De bril is geen permanente oplossing voor kleurenblindheid. Als de bril is afgezet ben je gewoon weer "terug bij af". Mensen die wel kleuren zien ervaren er een intensere (haast psychedelische) kleurervaring mee.
469 keer bekeken