Maak favoriet
Is spiritualiteit een trend?
[Ik schrijf graag en heb mezelf uitgedaagd om een column van een A4'tje te schrijven over spiritualiteit. Dit is wat eruit kwam. Reacties zijn uiteraard welkom. ]
New Age. The Now Age. Mindfulness. Yoga. Retreats. Spiritualiteit is hip and happening. Je ziet, hoort en leest het ineens overal. Alles moet tegenwoordig biologisch, groen, duurzaam, zero waste, intuïtief, vrouwelijker en meer gelijk. Slaan we niet een beetje door met z’n allen?
Eigenlijk is de eerste vraag: is het wel een trend? Ja, we horen er steeds meer over, maar zijn we er niet altijd al mee bezig geweest? Spiritualiteit is natuurlijk niet iets wat nu ineens bestaat. Door internet, sociale media en de globalisering wordt alleen veel meer informatie gedeeld en overgenomen. Spiritualiteit gaat over levensvragen, ontwikkeling, lichaam, geest en ziel, die onderwerpen zijn van alle tijden en van alle mensen. De trend is vooral dat spiritualiteit in westerse culturen steeds meer aandacht krijgt. En zoals alles één grote beweging is, zo ook deze trend. Hij heeft echter altijd al bestaan en zal ook nooit verdwijnen. Spiritualiteit is een essentieel onderdeel van ons bestaan, of je dat nu erkent hebt of niet.
Het heeft waarschijnlijk te maken met het tijdperk waarin we leven. Er is al veel gesproken en geschreven over het feit dat de vaste rollen, religies, contracten en zuilen in ons westerse bestaan stukje bij beetje aan grond verliezen. Voorheen bepaalden je ouders wat voor werk je deed en welk geloof je aanhing, maar dat werkt in deze tijd niet meer. Het gaat om je hart volgen, doen wat bij jou past, je passie of je ding doen, jezelf zijn en er zijn keuzen en mogelijkheden te over. Juist doordat alles mogelijk lijkt te zijn, is het ineens verschrikkelijk moeilijk: want wat past eigenlijk bij je? Wie ben ik, vragen we ons af. Op welke grond moet ik dan staan? Het teveel aan opties maakt dat we het gevoel hebben op losse, wiebelende keien te staan. Het wordt steeds belangrijker om jezelf werkelijk te kennen, stevig in je schoenen te staan en je eigen vaste grond als basis neer te leggen.
Ook denk ik dat de opkomst van spirituele bewegingen te maken heeft met de groeiende polariteit. We leven in een samenleving, een wereld, waarin verschillen tussen groepen mensen steeds groter worden. Arm en rijk, westen en oosten, allochtoon en autochtoon, voor of tegen. Het grappige is dat de ene heftige mening de andere in stand houdt. Zoals met alle tegenstellingen, kunnen ze alleen samen bestaan. Geen republikein zonder democraat, geen links zonder rechts, geen vreugde zonder verdriet. Wanneer je echter lijnrecht tegenover elkaar staat, de ander alleen maar probeert te overtuigen van jouw waarheid, kom je nergens. Er hoeft maar één persoon te zijn die de weerstand doorbreekt. Slechts een van de twee hoeft te zeggen: “Oké, het is goed. Je mening mag er zijn. ” Maar één iemand is nodig om van de twee tegenstellingen weer één geheel te maken. En in deze gepolariseerde wereld is dat precies wat de spirituele beweging doet: de verbinding zoeken, bruggen slaan.
Toch denk ik dat lang niet iedereen deze spirituele groei ziet of wil zien. Voor velen is het zelfs een doorn in het oog, want het past niet bij hun verwachtingen en behoeften. Zij willen juist meer geld, meer macht, meer vasthouden aan wat ze kennen en buiten sluiten wat vreemd is. Het is ook niet realistisch om te verwachten dat op een dag alle neuzen in één keer dezelfde kant op staan. Zo werkt het niet. Alles is een beweging, een stroom, en iedereen maakt daar deel van uit, ook de mensen met heel andere opvattingen dan jij.
Dat spiritualiteit meer aanwezig en zichtbaar is in onze samenleving is een feit, maar erin doorslaan bestaat wat mij betreft niet. Het gaat namelijk juist om elkaar accepteren, ruimte geven, samen leven met alle verschillen en overeenkomsten. Het doorslaan zit hem vooral in de ander jouw visie willen opleggen en dat heeft in mijn ogen helemaal niets met spiritualiteit te maken.
22-09-18 © ;-)
860 keer bekeken