Maak favoriet
Zomaar ineens. . .
'Hun aanwezigheid, hun talenten, hun vriendelijkheid, hun liefde...het is van hun weggenomen, zomaar ineens…. '
- Mark Rutte, tijdens de MH17 herdenking -
Is het niet juist een valkuil om te denken dat een gebeurtenis 'zomaar ineens' plaatsvindt? Ik vraag me af als je overtuigd bent van deze stelling, hoe je Lees verder
'Hun aanwezigheid, hun talenten, hun vriendelijkheid, hun liefde...het is van hun weggenomen, zomaar ineens…. '
- Mark Rutte, tijdens de MH17 herdenking -
Is het niet juist een valkuil om te denken dat een gebeurtenis 'zomaar ineens' plaatsvindt? Ik vraag me af als je overtuigd bent van deze stelling, hoe je dan met gebeurtenissen omgaat. Ik kan me voorstellen dat je vanuit goed vertrouwen de gebeurtenis accepteert zoals hij is; dat is dan 'toevallig' maar zo. Of je doet aan struikvogelpolitiek waarbij je gevoelsmatig weet dat de gebeurtenis niet klopt, maar je laat het voor wat het is. Ook kan ik me voorstellen dat de gebeurtenis je niet interesseert zolang het jezelf niet betreft. . .
Waar ik aan denk is dat de overtuiging dat dingen 'zomaar ineens' gebeuren je er niet toe zullen dwingen om de situatie naar waarheid of werkelijkheid te doorgronden. Dan is het begrijpelijk dat je het niet kunt bevatten. Iets is namelijk niet te bevatten als de benodigde kennis ontbreekt om het in je op te nemen. Wil je iets bevatten dan zul je de zin van iets moeten onderkennen, maar dat vraagt wel om enige inspanning en een mate van scherpzinnigheid. Die keus is aan een ieder….
- glimpz -
440 keer bekeken
Maak favoriet
Mijn gebed. . .
"U die voedsel schenkt aan het heelal,
van wie alles uitgaat, naar wie alles terugkeert,
onthul dat gelaat van de werkelijke zon,
dat nu door een vaas van gouden licht verborgen is,
opdat we de waarheid zullen zien,
en op onze reis naar uw heilige zetel
onze hele plicht zullen vervullen. Lees verder
"U die voedsel schenkt aan het heelal,
van wie alles uitgaat, naar wie alles terugkeert,
onthul dat gelaat van de werkelijke zon,
dat nu door een vaas van gouden licht verborgen is,
opdat we de waarheid zullen zien,
en op onze reis naar uw heilige zetel
onze hele plicht zullen vervullen. . . "
422 keer bekeken
Maak favoriet
De volmaakte man / minnaar
O lieve man,
wat zie je als je kijkt naar mij met ogen vol wensen en verlangen?
Ogen die naar mij reiken en mij omsluiten met warmte en passie:
passie van verlangen
Ogen die zeggen: ‘ik moet jou hebben. ’
Ogen die smeken, of ogen die begeren.
Ogen die zeggen: ‘ik ben al zo Lees verder
O lieve man,
wat zie je als je kijkt naar mij met ogen vol wensen en verlangen?
Ogen die naar mij reiken en mij omsluiten met warmte en passie:
passie van verlangen
Ogen die zeggen: ‘ik moet jou hebben. ’
Ogen die smeken, of ogen die begeren.
Ogen die zeggen: ‘ik ben al zo lang alleen. ’
O, lieve man kijk mij niet aan met zulke ogen.
Kijk in de spiegel met deze ogen. Verlossing wacht je daar.
En als je daarin de veroveraar ziet, de ridder, de hongerige man,
zeg hem dan zijn zwaard neer te leggen en zijn harnas en schild over te geven.
Zeg hem: ‘de oorlog is voorbij. ’
Leg dan je arm op zijn schouder en kijk hem recht in de ogen.
En als zijn zwaard, zijn harnas en schild zijn opgeborgen,
en hij heeft gehuild en je ‘Broeder’ genoemd, dan, Lieve Man,
mag je naar mij toe komen.
Met het licht van je ziel stralend uit je ogen in staat waar te nemen
het Licht en Essentie die Ik Ben.
Dan zal ik je blik beantwoorden, als ik liefde en respect in je ogen kan zien.
Maar als ik vertwijfeling of wellust of behoefte om te veroveren en bezitten hier in zie, dan beloof ik je: dan zal ik me afwenden.
O, lieve man,
hoe wil je mij je gaven schenken? Enthousiast als een kind dat een bloem plukt voor moeder en dan naar binnen rent om haar waardering te ontvangen?
Zou je mij iets geven om te tonen hoe liefdevol en goed je bent?
Hoe gul je kan zijn? Om indruk te maken met je charme?
Om mijn liefde te winnen en een beloning in ontvangst te nemen?
Zou je iets geven omdat je denkt dat ik dat wens, met de hoop op vergeving en medelijden, zodat je je waardig toont voor al mijn aandacht en liefde?
O, lieve man,
breng liever je gaven naar je magische kind, dat wacht, zo eenzaam en angstig, in jouw eigen tuin.
Dat hunkert naar jouw zorg en aanwezigheid.
Druk dit kind aan je borst. Wieg het, streel het, overstelp het met liefde en wees eerlijk.
En dan, als het slaapt in jouw armen, leg het dan zachtjes neer, en klim de trappen op naar mijn kamer.
Als dan het licht van mijn ziel en de schoonheid die Ik Ben je doet wensen mij te vereren met een bloem, een gedicht, een lief woord of een kus.
Geef dan aan mij in eerlijkheid, zonder behoefte om er mee geuren, zonder verwachting of hoop op beloning,
maar met de waardige kalmte waarmee je de geurt ruikt van een zoet ruikende bloem of de vrede waarmee je de ondergaande zon aanschouwt.
O, lieve man,
ik smeek je, belast me niet met het gewicht van jouw aanzien,
of met de macht om te geven of vernietigen, jouw vreugde, jouw hart, jouw zelfbeeld en waarde.
Want, deze verantwoordelijkheid is veel te groot voor mij.
Ga heen en zoek jouw vrede en geluk, jouw eigenwaarde en liefde.
Vindt ze in God en Godin, vindt ze in bloemen en bomen,
in de wind en de ondergaande zon.
Breng ze mee om te delen.
Maak niet van mij jouw reden om te leven of te sterven,
mijn goedkeuring de bron van jouw kracht,
mijn aanraking jouw verlossing.
Mijn ogen, jouw zelfkennis.
Want dan zal ik jou verachten, en jij mij kwalijk nemen en mij verafschuwen.
Die macht die jij mij geven wil, die wens ik niet.
Op zijn best zou het alleen dienen om de twijfels die ik heb
te verzachten en mij belangrijk te voelen voor jou,
en nodig en waardevol - vervult van een onecht doel -
maar voorbijgaand.
En jij zou mij afsluiten weg van mijn essentie,
weg van de waarheid van mijn ziel en van de Godin die Ik Ben,
en van mijn werkelijke kracht en Licht.
Jij zou mij zeker kreupel maken - mij bewonderen met je ogen
die jouw eenzaamheid en nood verbergen,
jouw gaven die smeken om waardering,
jouw woorden van lof die jouw wanhoop verbergen.
O, Lieve Man, pas als het kind slaapt
en tevreden is in jouw tuin,
en de ridder zijn zwaard, zijn harnas en schild heeft neergelegd,
dan, alleen dan, kom naar mij toe.
-
De overgave die alleen kan komen bij twee
die zich eerst hebben overgegeven aan hun Zelf - aan
hun eigen innerlijke Schoonheid, wijsheid en Goddelijke Essentie.
Dan naast elkaar, ons licht vermengd, zal opnieuw onze tweelingster schijnen.
556 keer bekeken