Maak favoriet
Achter de verhalen
Dat mijn verhaal over verhalen slechts een fractie van het hele verhaal is, zal de geïnteresseerde lezer wel duidelijk zijn. In twee weblogs heb ik wat aspecten van een mogelijk werkmodel op en voor de werkelijkheid, geschetst.
Een blog over de verhalen zelf en een vervolg daarop over de vertellers en ontvangers van verhalen (wij allemaal).
Het klinkt mooi om alle waarneming als illusie- want subjectief verhaal- af te doen, maar wat dan? Dat we bestaan en we onze wereld ervaren zoals we dat doen mag dan wel een verhaal zijn en als zodanig fictief, maar dat doet niets af aan de beleving daarvan. Die heeft alles weg van een werkelijke werkelijkheid. ;)
Samenvattend: we kunnen onze werkelijkheid alleen zin geven en hanteerbaar maken door middel van verhalen. Verhalen zijn onze interpretatie van gebeurtenissen in onze werkelijkheid. Ze geven een fragment weer van de gebeurtenis of de ervaring en kunnen als zodanig nooit de ervaring zelf zijn.
Een verhaal is nooit de werkelijkheid. Slechts een weerspiegeling daarvan. Als zodanig staan verhalen niet voor echtheid of voor waarheid. Verhalen staan aan de basis van overtuigingen. Die kleuren vervolgens de waarneming.
Gevoelens en gedachten zijn altijd een reactie of een vorm van anticiperen. Het hoe en wat hangt af van de overtuigingen. Als zodanig zijn gevoelens in hoge mate subjectief of fictief, zoals ik betoog. Fictief ten opzichte van de werkelijkheid.
Als er al sprake is van een werkelijkheid (in tegenstelling tot fictie of illusie), dan bevindt die zich noodzakelijkerwijs buiten het domein van de verhalen. Dus buiten het domein van gedachten en gevoelens. Dit domein beschrijven kun je vergelijken met een wandeling over glad ijs.
Juist als het gaat om dat wat achter de verhalen schuilgaat komen we vele hardnekkige verhalen tegen. Verhalen die ouder zijn dan de weg naar Rome en splinternieuwe verhalen. Verhalen die de status hebben van geloofsartikel of vaste overtuiging. Verhalen die van generatie op generatie worden overgedragen en niet ter discussie staan. Ga er maar aan staan.
Voor dit uiterst glibberig domein geldt dat mensen zich bedienen van begrippen en overtuigingen die ze in de loop van hun leven hebben verworven. Dat gaat gepaard met een persoonlijk jargon. Dit geeft doorgaans aanleiding tot misverstanden en gekissebis.
Door in te gaan op de vraag òf en zo ja welke werkelijkheid er schuil gaat achter de verhalen die we onszelf telkens weer vertellen, wordt het domein van de spiritualiteit betreden. Althans in mijn beleving.
Een spirituele werkelijkheid waar veel verhalen over de ronde doen en waar zij die er ervaringen mee hebben regelmatig over zwijgen. Mogelijk vanuit een weerstand tegen het creëren van alweer een nieuw verhaal dat vervolgens eindeloos uitgelegd en verdedigd moet worden. Neen, dan wijzen ze liever de weg. Een weg naar het zèlf ervaren van een werkelijkheid achter de verhalen.
Eigenlijk wilde ik hier een forum discussie van maken, maar ik heb besloten voor een blog te kiezen en voor een rol op de achtergrond. Daarmee hoop ik te voorkomen dat mijn overtuigingen en jargon richting geven aan de verbeelding, creativiteit of ervaringen van de lezers. Daarmee zou ik de ruimte om te reageren mogelijk ongewild beïnvloeden en dat is het laatste wat ik beoog.
Daarom nodig ik alle lezers uit, zowel zij die zich kunnen vinden in het verhaal waarin ik 'verhaal over verhalen' (haha) als ook zij die daar geheel andere ideeën over hebben om hier hun eigen verhaal te vertellen.
Hun idee van wat er mogelijk achter de verhalen schuil kan gaan, zo men erkent dat een dergelijke werkelijkheid kan bestaan. Of niet natuurlijk.
Hoor jullie graag.
423 keer bekeken
