Maak favoriet
Individu en Collectief
In de op- en neergaande beweging van bewustzijn in het platonisch jaar kan een merkwaardig fenomeen worden gedestilleerd uit de bronnen uit de oudheid (ouder dan 6.000 jaar) en uit de serieuze newage bronnen.
Voordat ik inzoom op het vraagstuk van ons hedendaags modern bewustzijn wil ik in deze tekst (deel 2 van de reeks) graag eerst enige aspecten van het platonisch jaar (of the great year) belichten.
Globaal kan het platonisch jaar o. a. worden opgedeeld in de galactische dag en nacht. Beiden duren circa 13.000 jaar. In een iets verfijnder indeling wordt het platonisch jaar in 4 seizoenen opgedeeld. De seizoenen worden afgebakend met 2 'equinoxen' (dag en nacht even lang) en 2 'solstices' (langste dag en langste nacht). Deze indelingen mogen in elkaar worden geschoven. Dat geldt overigens ook voor de indeling in de astrologische tekens van de dierenriem, die een fijnmaziger analyse van het platonisch jaar (in tijdperken) mogelijk maakt.
Met het fluctueren van het bewustzijn binnen het platonisch jaar fluctueert uiteraard ook de belevingswereld van de mens. Oude bronnen merken op dat gedurende de galactische dag (wanneer het bewustzijn het hoogst is) de mens een groter bevattingsvermogen heeft. Dat vermogen deelt hij met zijn medemens, waardoor een soort van collectief bewustzijn ontstaat.
Men ervaart zich eerst als collectief in relatie tot mens. Vervolgens wordt daar de natuur aan toegevoegd en raakt men bewust dat het collectieve menselijk bewustzijn deel uitmaakt van het bewustzijn van de planeet. In de piek van de galactische dag (zomer solstice) breidt dit collectief bewustzijn nog verder uit, totdat het gehele universum wordt omvat. Dit bewustzijn wordt vooral in de newage wereld eenheidsbewustzijn (singularity) genoemd.
Met de verschuiving richting de galactische nacht wikkelt dit proces van bewustzijnsgroei zich af in neerwaartse richting. Het bewustzijn daalt weer af van: universeel, via planetair en collectieve mens naar individueel. In het holst van de galactische nacht (winter solstice) is het bewustzijn zover ontmanteld dat de mens zichzelf als individu ervaart en van mening is dat hij / zij een persoonlijk bewustzijn bezit. Los van de buitenwereld. Gedachten en gevoelens zijn een soort eigendom waar men rechten aan meent te ontlenen. Deze tijdsgeest ligt gelukkig grotendeels achter ons.
Richting de galactische dag keert de trend en gaat de mensheid weer richting eenheidsbewustzijn, collectief en uiteindelijk universeel bewustzijn. Dit proces wordt gestuurd door een polaire of duale energie die wel eens 'dag- en nacht energie' wordt genoemd, maar vooral furore maakt als Licht en Duister of Goed en Kwaad.
Volgens de maya's bevinden we ons midden in de winterequinox. De winter equinox is een tijdsvenster van circa 20 jaar, waarvan 21 december 2012 het exact middelpunt was. Op 21 december 2012 waren de energieën van de galactische dag en nacht precies even sterk. Vanaf die datum zal de galactische dag-energie sterker zijn dan de energie van de galactische nacht en geleidelijk aan kracht en invloed winnen.
Met andere woorden: de mensheid is het punt genaderd waarop het individueel bewustzijn geleidelijk aan plaats zal maken voor een collectief onderkennen van intermenselijke waarden en het handelen daarnaar. Om uiteindelijk over 6.500 jaar haar hoogtepunt te bereiken in het universele- of eenheidsbewustzijn.
Ik treed graag in dialoog met geïnteresseerde lezers (m / v) over dit onderwerp. Vooral omdat ik streng heb moeten selecteren om de tekst kort te houden. Hier en daar neem ik grote stappen en wellicht heb ik zaken geschrapt die toch essentieel zijn voor een goed begrip.
772 keer bekeken
