Maak favoriet
Reizen verrijkt?
Mijn belangstelling voor oude culturen heeft me al op diverse plekken van de aardbol gevoerd. Ook mijn nieuwsgiergheid naar hedendaagse culturen die anders zijn dan de mijne is voor mij een prikkel geweest om hier en daar een kijkje te gaan nemen. Bij mij ontstaan vaak de kriebels als ik met een bepaald onderwerp bezig ben. Je zou het niet zeggen, maar voor een 'nerd' heb ik best een levendige fantasie. Ik wil op die historische plaatsen rondlopen, de energie voelen, de bouwwerken / ruﮥs bekijken, me inleven in de lokale kunst, noem maar op.
Maar wat ik vooral wil is proeven in hoeverre mijn persoonlijk ervaringen en interpretaties overeen komen met de opvattingen van de heren historici. De geschiedenis wordt altijd beschreven vanuit de optiek van de heersende klassen of de overwinnaar. Het verhaal van de gewone man wordt vaak niet verteld, of hij vervuld een al dan niet heroﳣhe rol als kannonenvoer. Voor het beschrijven van de geschiedenis baseert men zich niet alleen op feiten, maar worden die feiten vaak in een sjabloon geperst, zodat er bepaalde conclusies kunnen worden getrokken.
Dat is ook de reden dat ik het historisch materiaal uitsluitend als globaal ori뮴atiepunt gebruik. Voor een beter beeld ga ik vaak te rade bij "historici" uit alternatieve hoek, van wie op dit moment Zecharia Sitchin mij te binnen schiet, maar zeker ook iemand als George ivanovitch Gurdjieff, die, net als Sitchin, het zoeken naar "waarheid" tot het doel van hun leven hebben gemaakt.
Ik reis dan ook vooral met de bedoeling te ervaren. Op te gaan in de hedendaagse kultuur, kennismaken met de hedendaagse burgers aldaar en iets te proeven van hun 'way of living'. Waar mogelijk mee te doen, zeg maar. Al is het maar voor 1 dag. Dat levert mooie dillema's op. Denk maar eens aan de volgende: draag je dan ook een peniskoker als je bij de Papua's op bezoek gaat en smeer je je dan ook in met het vies ruikende goedje, gemaakt van zwijnenvet en roet, zodat je ook heerlijk gaat glimmen en er lekker aangebrand gaat uitzien? Zo ja, maak je je niet stervens belachelijk als je een andere "toerist" tegenkomt of wellicht een indonesi베voor wie een Papua een soort van huisdier of vee is? Daar gaat je geloofwaardigheid en je integriteit! Je loopt dan het risico voor brildragend huisdier te worden aangezien, hahaha! Kortom: lastige dillema's.
Bij de amazone indianen of de Mentawai op Sumatra heb je het een stuk makkelijker. Je trekt gewoon je kleren uit en houdt je sandalen en je sportbroekje aan. Je kleed je verder af met het anti-mug spul dat je bij je hebt. Iedereen mag je zo zien en je hoeft niet bang te zijn dat er verkeerde conclusies worden getrokken. Het risico dat je voor onderzoek naar een psychiatrische instelling hoeft is praktisch nihil. Je kunt er hooguit als een wild beest worden beschouwd en dat vind ik persoonlijk fijner dan als vee of huisdier, hahaha!
In delen van midden-en zuidamerika is een indiaan een soort van straathond. Je mag het schoppen, wegjagen en er stokken en stenen naar gooien. Desnoods op spugen, het maakt niet uit. Het is altijd de schuld van de indiaan. Zelfs doodschieten is geen punt, als je maar een goed smoesje hebt. Hij / zij keek bijvoorbeeld lelijk naar me of zei iets verkeerds. In eigen land moeten ze zich gedeesd houden. Je kunt er van buiten naar kijken, maar je kunt je ook aansluiten om het van binnen mee te maken. En zelfs dan ben je vooral een toeschouwer. Je begrijpt gewoon niet dat mensen zo gebroken en gedwee kunnen zijn. Het lijkt alsof er geen hoop meer is.
Mij werd verteld dat het aan mij te zien was dat ik geen echte local was (ik sta er zelf van te kijken, hoe groot het deel van de wereld is waar ik als local kan doorgaan). Ten eerste was ik vaak langer dan de lokale bevolking en ten tweede had ik vooral een afwijkende oogopslag en houding. En ja, dat brilletje h迠Tja, ik liep niet rond met de staart tusen de benen en had zeker niet mijn ziel onder de arm. Leerzaam en vormend.
359 keer bekeken