Maak favoriet
Peter gabriel and kate bush don't give up
Het lied:
http://www.youtube.com/watch?v=uiCRZLr9oRw
Dit is een mooi lied om je op te beuren. 'Don't give up. '
Aan de andere kant is de essentie van transformatie vaak, dat je wel opgeeft, en dat is ook mijn ervaring.
Dus ik wil mensen ook weer niet weerhouden, 'het' op te geven. Want door Lees verder
Het lied:
http://www.youtube.com/watch?v=uiCRZLr9oRw
Dit is een mooi lied om je op te beuren. 'Don't give up. '
Aan de andere kant is de essentie van transformatie vaak, dat je wel opgeeft, en dat is ook mijn ervaring.
Dus ik wil mensen ook weer niet weerhouden, 'het' op te geven. Want door op te geven zak je als het ware dieper in je zelf. En in die diepte kom je vanzelf weer bij iets anders, meestal iets heel authentieks. En als vanzelf ervaar je weer een stroompje van leven. Maar je moet er niet naar zoeken, je bereikt het door op te geven.Het is wel eng, het voelt als doodgaan. Het voelt als gevaarlijk, moet ik hier aan toegeven, dit leidt tot niks, ik zak eng weg, in donkertje, in hopeloosheid, in het onbekende, het voelt als doodgaan, dadelijk kom ik er nooit meer uit!
Dat zijn de stemmen, oude stemmen, opdat het 'sterven'gevaarlijk zou zijn. Maar dat is het niet, nu niet meer. You can handle it. Heb vertrouwen in het proces, vertrouwen in je sterven. Of heb er geen vertrouwen in, maar geef je wel over, laat los, laat los, je strohalm.
Wat je opgeeft is , denk ik , een overlevings-beweging. Iets wat je ooit diende, maar later niet meer.
(Ik bedoel met opgeven ook niet uit het leven stappen).
Aan de andere kant kan het zijn dat je je even negatief voelt , of alleen, en beurt dit lied je rechtsstreeks op. Op het filmpje hebben ze elkaar mooi vast. Een oprechte connectie, zo ziet het er uit. Als je weer authentiek wordt beleef je vanzelf weer zulke connectie.
Namasté.
Lied tekst:
In dit trotse land waar we sterk zijn grootgebracht
We wilden allemaal mee
Mij was geleerd te vechten, geleerd te winnen
Ik dacht dat ik nooit zou kunnen falen
Geen gevecht werd verloren of zo leek het
Ik ben een man wiens dromen allemaal zijn uitgestorven
Ik veranderde mijn gezicht, ik veranderde mijn naam
Maar niemand wil je als je verliest
Geef niet op
Want je hebt vrienden
Geef niet op
Want je bent nog niet verslagen
Geef niet op
Ik weet dat je het goed kan
Hoewel ik het allemaal om me heen zag
Dacht ik dat het mij nooit wat uit zou maken
Dacht dat wij de laatste waren die af zouden gaan
Het is zo vreemd hoe de dingen veranderde
Reed 's nachts naar huis toe
De plaats waar ik ben geboren, aan het meer
Toen het daglicht doorkwam, zag ik de aarde
De bomen waren tot aan de grond verbrand
Geef niet op
Je hebt ons nog
Geef niet op
We hebben nergens veel van nodig
Geef niet op
Want ergens is er een plek
Waar wij thuis horen
Laat je hoofd rusten
Je maakt je te veel zorgen
Het komt goed
Wanneer de tijden moeilijk voor je zijn
Kun je bij ons terecht
Geef niet op
Alsjeblieft geef niet op
Ik moet weg van hier
Ik kan het niet meer aan
Ik ga op die brug staan
Richt mijn ogen naar onderen
Wat er ook mag komen
Hoe het ook mag gaan
Die rivier stroomt
Oh die rivier stroomt
Verhuisd naar een andere stad
Doe erg mijn best om me er thuis te voelen
Voor iedere baan, zoveel mensen
Zoveel mensen die niemand nodig heeft
Geef niet op
Want je hebt vrienden
Geef niet op
Je bent niet de enige
Geef niet op
Geen reden om je te schamen
Geef niet op
Je hebt ons nog
Geef nu niet op
We zijn trots op wie je bent
Geef niet op
Je weet dat het nooit makkelijk is geweest
Geef niet op
want ik geloof dat er een plek is
Dat er een plek is waar wij thuis horen
Don't give up
In this proud land we grew up strong
We were wanted all along
I was taught to fight, taught to win
I never thought I could fail
No fight left or so it seems
I am a man whose dreams have all deserted
I've changed my face, I've changed my name
But no one wants you when you lose
Don't give up
'Cos you have friends
Don't give up
You're not beaten yet
Don't give up
I know you can make it good
Though I saw it all around
Never thought I could be affected
Thought that we'd be the last to go
It is so strange the way things turn
Drove the night toward my home
The place that I was born, on the lakeside
As daylight broke, I saw the earth
The trees had burned down to the ground
Don't give up
You still have us
Don't give up
We don't need much of anything
Don't give up
'Cause somewhere there's a place
Where we belong
Rest your head
You worry too much
It's going to be alright
When times get rough
You can fall back on us
Don't give up
Please don't give up
'Got to walk out of here
I can't take anymore
Going to stand on that bridge
Keep my eyes down below
Whatever may come
And whatever may go
That river's flowing
Oh that river's flowing
Moved on to another town
Tried hard to settle down
For every job, so many men
So many men no-one needs
Don't give up
'Cause you have friends
Don't give up
You're not the only one
Don't give up
No reason to be ashamed
Don't give up
You still have us
Don't give up now
We're proud of who you are
Don't give up
You know it's never been easy
Don't give up
'Cause I believe there's a place
There's a place where we belong
313 keer bekeken
Maak favoriet
Prettige kaakchirurgen.
Verstands kiezen trekken.
Van alle kanten zag ik mensen pijnlijk kijken als ik zei dat ik vrijdag mijn verstandskiezen zou laten trekken.
ojeee, ja, nou de pijn tijdens het trekken valt reuze mee, maar je hoort het zo hè, het hakken en beuken. En de pijn komt daarna pas.
Ik Lees verder
Verstands kiezen trekken.
Van alle kanten zag ik mensen pijnlijk kijken als ik zei dat ik vrijdag mijn verstandskiezen zou laten trekken.
ojeee, ja, nou de pijn tijdens het trekken valt reuze mee, maar je hoort het zo hè, het hakken en beuken. En de pijn komt daarna pas.
Ik had wegens dergelijke schrikbeelden de afspraak al behoorlijk voor me uit geschoven, maar hem onlangs dan toch gemaakt.
Wanneer ik stevige struiken weghaalde uit mijn tuin, met wortel en al grof zagend, trekkend, gravend en hakkend op hun weerbarstige diepe beworteling, kreeg ik steeds associaties met de steeds naderbij komende behandeling. Ja, zo zou het gaan. Ik had een dergelijke slechte ervaring gehad met een gewone kies. Dagen erna was ik van slag en vooral erg boos. Je ligt er zo machteloos en langdurig en de in feite mishandeling moet je maar ondergaan. Dit doet mijn natuurlijke verdedigings hormonen en reflexen toenemen, maar daar kon je niks mee in die tandarts stoel, dus die komen de dagen erna alsnog naar boven.
Dan de bewuste vrijdag. Zonnig is het, vredig, en ondanks het vroege uur voel ik me fit als ik op weg ga naar het ziekenhuis.
Even in de wachtkamer, wat is zitten dan prettig. Ik ben niet zenuwachtig. Bijzonder, dat heb ik steeds minder, net of ik meer in het moment kan zijn. Zolang het niet eng is, is het niet eng. Precies op tijd wordt mijn naam geroepen.
Het is slechts voor de foto. Een ingenieus apparaat draait zich zoemend om mijnhoofd, ik zie een rood kruis van licht op mijn gezicht in het spiegeltje.
Ik dank God dat ik niks ergers heb, dan verstaande kiezen. Ingenieuze apparaten in ziekenhuizen zijn eindeloos mooi, maar je kunt ze maar het beste nooit te zien krijgen.
Ik mag weer terug naar mijn stoel.
Even daarna wordt ik binnengeroepen in één van de vele kleine kamertjes van de afdeling. Overal lopen assistentes in donkerblauwe pakjes. De chirurg zelf , met een lichblauw koksmutsje geeft, me een hand.
Kaat u zittu mevrou.En wijst naar de behandelstoel. We doen er vandag twee, volkende keer nok eentje. We doen de twee rechter.
De snelheid zit er direct al in. Ik pas me aan:en val ook met de deur in huis.
Uit welk land komt u? India?
Ik ben nieuwgierig, ja, maar ook graag goed ingelicht.
Bijna goed, uit Iran. Hij heeft zijn injectienaalden al in zijn hand.
O, een Pers, die hebben een goede plek in mijn hart, ik heb er veel veel fijne ervaringen mee gehad. Ook is het de oudst en meest ontwikkelde beschaving, oorspronkelijk dan, nu loopt het daar niet best. Veel oude wijze dichters ook.
Mond open mevrouw, ja gaat koet zegt één van de meest beschaafte kaakchirurgen van de wereld. , en hup ik krijg een verdovingsprik. Ik begin te neuriën. Dat help mij altijd. Emotie uiten, dat doe je door middel van beweging, adem en geluid. Mijn voeten gaan snel heen en weer, ik moet van mijn stresshormonen af.
Nog eentje hier" grote naalden ,
"en hier, en hier, en de laatste.
Een dans van mikado en acupunctuur vind er plaats in mijn mond en dat in 20 seconden.
De dokter praat erg snel en handelt mogelijk nog sneller, ik herken een speedgebruiker in hem. Niet ondenkbaar, komt veel voor onder specialisten.
Zo, we komen zo terug. Sluit hij af en weg zijn ze.
In andere kamertjes wachten andere patienten op snelle behandelingen. Bij mij moet de verdoving in gaan werken. Ze wensen geen tijd te verspillen. De zorg moest efficienter, nou deze werknemer werkt daar goed aan mee.
Ik zit weer lekker rustig op een stoel, de verdoving gaat door mijn hele rechterkant van mijn gezicht. Mijn oog voelt raar, het wordt warm.
Ik prijs mijn voorvaderen die de verdovings-stoffen hebben weten te ontwikkelen. Anders had ik een nog veel benauwder uurtje voor de boeg, dan nu het geval zal zijn.
Ik ben nog steeds niet zenuwachtig. Ik geniet van de lege tijd, even lekker zitten, niks te doen, tot rust komen, naar binnen.
Na 10 minuten is me dat genoeg en ik kijk wat rond. Er hangen posters van alle aspecten van de kaak, het gebit, maar ook de hersens en alle spieren van het hoofd en gezicht. Ik ga ze eens goed bestuderen.Zenuwens hersenen bot, een atlas, rode spieren.
Sommige delen vind ik er eng uitzien.Een beetje. Ik kan er al beter tegen
. Op het beeldscherm zie ik mijn kaak en gebit op een rontgenfoto. Een klein stukje neus. Als de foto ruimer was genomen had ik mijn eigen doodshoofd gezien. Ook best eng. Ik wil geen doodshoofd zijn. Maar ik ben het hoe dan ook.
Een vrouw in het blauw komt binnen, op een blad wel tien tangetjes.
oneee, hè, o het gaat gebeuren. . . . . . . !.
nee nee antwoordt ze, nee deze zijn niet voor jou.
Ik ga weer zitten, er zijn nu wel 25 minuten voorbij, maar het geeft niet.
Geen behandeling is goede behandeling.
we zijn er zo weerhad Dr gezegd. Wat is zo?
Ineens zie in dat mijn lichaam gaat trillen. Intressant. Het zijn de zenuwen, maar mijn hoofd weet het nog niet. Ik stomp een aantal keer flink hard in de lucht voor me. De beweging maken, want dan maak ik hem dadelijk misschien niet. t Is altijd een moeilijk te onderdrukken reflex bij mij, bij tandartsen.
Op het zelfde ogenblik hoor ik luid gehuil vanuit één van de kamertjes vlakbij. Ik ben wel wat gewend maar dit was ernstig; luid, alle toonhoogten en lang.
Dan komt het team terug mijn kamertje in.
Dat huilen, wat heeft dat te betekenen vraag ik aan die assistent. Nieuwsgierig, ja, maar ook graag goed ingelicht, en voorbereid.
Ja, dat is iemand, daar verderop.
Bij het fotomaken.
?!
Juist. Wat moet ik er van denken?
Iemand met een verstandelijke beperking.
Okee. Ja, die leven soms in een andere wereld. Overzien dingen niet, niet zoals 'wij'. En Ja, , die kunnen ervaringen nog wel eens opblazen, overdrijven.
Wie niet trouwens.
Ze doet onze deur dicht. Het gehuil wordt enigszins afgestomd. Hij huilt ook voor mij.
Zo, daar gaan we zegt de Pers. Open de mond maar. Met ik vermoed een bijtel geeft hij mijn kies een zet. Dokter zijn hand komt tegen mijn oog,
Auroep ik, of iets wat daar op lijkt. Mijn mond is immers open. Mijn kies voel ik niet maar mijn oog wel.
Hij doet nog iets en zegt:
hier mekrouw, dat is nummr ien
Er schiet een kies voorbij.
Is hij er al uit? Ik ben perplex maar heb daar de tijd niet voor want hij gaat al naar nummer twee.
Een zakkeroller is er werkelijk niks bij, wat een focus en snelheid! Het duurde nog geen 3 seconden!
Wat had iedereen me onnodig bang gemaakt , ongelovelijk, wat een stemmingmakerij.
Zo nu die andere.
Even boren, en hetzelfde ritueel, zeg, alles bij elkaar in 25 seconden.
Nummero twee mevrouw hartikke goed, harstikke goed.
Ik ben inmiddels wel gewend dat ik in een hoge snelheidtrein zit, en hij gaat nu in hetzelfde tempo in de weer met hechtdraad. Hoe en wat ik heb geen idee. Ik zie de draad langskomen en na 10 seconden is het klaar. De assistent geeft me ondertussen de leefregels voor de komende dagen, zij loopt zo weer achter hem aan, ze draait mee in deze efficientiemolen.
.
Als ik uit de behandelstoel stap zeg ik snel dat ik vind dat die eerste kies in aanmerking komt voor een wereldrecord. De chirurg schrijft wat wat op, knikt en zegt, : ja, die bovenste zieten nooit zo vast. ,
Ik wil altijd een beetje persoonlijk zijn. Hoewel er geen tijd voor lijkt.
Vindt u uw werk leuk? vraag ik snel.
Hij loopt al richting deur, ja mevrouw geluukig wel, koedemiddag, en weg is hij.
Normaal zou je toch wel de accosiatie hebben van: wat gehaast, wat onvriendelijk. Maar in dit geval helemaal niet, want tijdens de behandeling had ik gewoonweg geen tijd gehad ongemak te hebben van deze medische invasie. En dat is in deze het meest van belang. Mijn reflexen en vechthormonen zijn minimaal aangesproken.
Jammer vind ik, dat ie zo snel weg is. De man die ik dacht te verafschuwen om zijn op mishandeling lijkende interventie had ik graag even kort omhelsd. Uit opluchting uit dankbaarheid.
Thank you dokter, verstaande kiezen trekken stelt niks voor. Bij u niet, u bent een fijne Iraanse Speedy Gonzales.
Namasté
314 keer bekeken
Maak favoriet
Grote oogsten
.
.
Schrikken van een onverwacht te grote oogst, kent u die uitdrukking?
Ja, ik had die schrik deze week. Op mijn landje was de druivenoogst van één plant angstwekkend hoog, wat moest ik doen met al die volle ruime trossen. Op het eerste gezicht was het wel 14 kilo ongeveer. Lees verder
.
.
Schrikken van een onverwacht te grote oogst, kent u die uitdrukking?
Ja, ik had die schrik deze week. Op mijn landje was de druivenoogst van één plant angstwekkend hoog, wat moest ik doen met al die volle ruime trossen. Op het eerste gezicht was het wel 14 kilo ongeveer. Mooi, rijk, maar even schrikken.
Ik heb er sap van gecentrifugeerd, waarvan deze foto's.
Zo overkomt dat iedereen toch wel? Schrikken van een onverwacht grote oogst.
Zowel letterlijk als figuurlijk.
Mijn buurman mompelde in zichzelf tijdens de koffie "23 kroppen andijvie, waarom heb ik ze neergezet, en , tomaten, o ik word gek van die tomaten!". Zijn blik bijna wanhopig.
Het hele jaar ben je aan het spitten, wieden en planten en dan is het zover, en dan wordt zo een oogst soms opdringerig. Je kan die tomaten en druiven ook niet weggeven, want iedereen heeft ze staan, en wil ze weggeven, dus dat heeft weinig zin.
Schrikken van je oogst, dat heb je vaker.
Als je een mooi schilderij hebt gemaakt, en de volgende dag zie je het weer staan, nadat je je losgemaakt hebt.
Je schrikt van die rijke oogst, het is zo mooi!
Je kan het hebben, als je je kamer hebt opgeknapt. Via de totale chaos van plastic afdek, rommel, stof, niets staat meer op zijn plek, de stress stijgt met de dag, tussendoor momenten van wanhoop, vanalles kwijt, verfvlekken, kleuren die door blijven schijnen, kleuren die anders uitvallen, randjes die slordiger worden dan bedoeld, inzinkingen, geen zin meer, ongeduld en boosheid, en je kan niet normaal lopen en je bewegen, en op moment x is alles af en weer netjes neergetzet. De ochtend erop zie je de kamer, nieuwe vloer, verf, alles.
Ik heb het geflikt: dat is even schrikken van een rijke oogst.
Een leuk verhaal, opgetekend, of een gedicht.
Ja ik schrik op van zo een oogst, die uit de krochten van mijn ziel onsproten is.
Je kunt het hebben als je naar je kinderen kijkt, misschien de hoeveelheid, of hoe lief, mooi, en bijzonder het kind je overkomt, dat had je eerder nooit kunnen voorspellen, deze ervaring, wat een rijke oogst!
Of heel anders, maar je salaris, in mei: schrikken van de onverwacht grote oogst, oja, in mei krijg je meer, het is onverwacht een rijke oogst.
En dan spreekt men over krediet crisis, maar ik merk er niets van, behalve dat iedereen erover spreekt.
Men zou wat meer kunnen spreken over schrikken van onverwacht grote oogsten. Ook daarin kunnen we elkaar ondersteunen, en zorgen dat we de oogst aanvaarden, innemen, en zeggen ja: het leven deelt ook met mij, dank u wel leven, dank u wel.
http://www.youtube.com/watch?v=INZ1OfRDuE8
herkent u deze oogsten, deel het, met mij, met elkaar, reageer, en iedereen kan er dan over horen. Deel!
Namasté.
waterdans
325 keer bekeken