Filter op nieuwe reacties / van wie / periode / zoekwoorden

 

Door   Wolfoog, 18 maart 2009, 14:47

Maak favoriet 

foto Wolfoog

De dans van Familie Karma. . .

Op dit moment voel ik veel dankbaarheid.
De reacties op mijn forum onderwerp: "FamilieKarma. En wat nu? " , via het forum of prive berichten zijn hart verwarmend, welkom en zeer bruibaar en herkenbaar dus ook.

Ondertussen is er veel gebeurd. In mijn familie begint het opeens bespreekbaar te worden!!?? Lees verder

Op dit moment voel ik veel dankbaarheid.
De reacties op mijn forum onderwerp: "FamilieKarma. En wat nu? " , via het forum of prive berichten zijn hart verwarmend, welkom en zeer bruibaar en herkenbaar dus ook.

Ondertussen is er veel gebeurd. In mijn familie begint het opeens bespreekbaar te worden!!??
Bij mij is er veel gaan stromen sinds het begin van het wegwerken van familiekarma, echter, ook bij andere familie leden is dat aangeraakt, hoe dichter zij in lijn bij mij staan hoe hevtiger dus. Dit heb ik doorgesproken met familie, en meteen ook zaken gehoord, waar dat familiekarma vandaan kan komen zover men het weet heb ik nu gebeurtenissen gehoord van over en overgrootouders, en dat is niet misselijk, en nieuw voor mij, weet ik pas sinds. . . gisteren!?

Als ik het alleen zou doen, of niet zou laten weten hebben anderen er kennelijk ook last van in de familie, en nu gaan we het aan, met meerdere tegelijk zoals het er nu naar uit ziet. Hoe gaaf zou dat zijn om met veel familie leden een familieopstelling te doen, wow!
En als je weet dat er iemand aan de slag gaat ergens, dat weet je ook dat als je je even klote voelt of aan je getrokken word, waar het vandaan komt en wat het is, namelijk familiekarma dat stand wil houden en niet weg wil en via de greep op anderen dat wil voorkomen. Maar zoals het gezegde zegt: "United we stand, devided we fall"

In de horizontale familie laag boven mij (ouders, ooms en tantes) word er al een beetje gewerkt aan het familiekarma sinds een tijdje,
In de lijn daarboven (grootouders en hun neven en nichten) word er niet aangewerkt, en is het onderwerp nauwelijks bespreekbaar. Echter in die lijnen boven mij heeft familekarma heel erg huisgehouden, en zijn er velen onderuit gegaan, door gedraaid, opgenomen of de uitserste uit weg verkozen boven het doorgaan, zelfmoord dus.

Met mijn broer al wel besloten een paar jaar geleden toen hij kinderen kreeg in ieder geval in onze verticale familie lijn, samen te voorkomen dat de ongewenste familie trekken niet zouden worden doorgegeven en ook echt niet meer getollereerd zouden worden.

Op mijn eigen familie horizontale lijn is het niet echt bespreekbaar, mede als gevolg van al het gedonder, zijn mijn neven en nichten het zat om het over familie zaken te hebben, of hebben botweg contact verbroken of ernstig beperkt.
Er is een neef die familie opstellingen heeft gedaan, en met hem wil ik dit ook gaan oppakken, en met meerdere familie leden het familie karma aan te gaan, sta je ook sterker. .

Na jaren van alleen ploeteren met mijn groei en oude zaken, kan ik nu in contact met familie, samen de dans aangaan… Ben hier erg dankbaar voor.

Ondertussen heb ik gesproken met in gebed en dans met hen die voor mij waren, de overleden familie dus en om hulp gevraagd hiervoor, en elke keer als ik daar aan denk en zoals nu dat schrijf voel ik tranen van dankbaarheid, en krijg ik een grote glimlach. . .

Zelf heb ik op dit moment het gevoel dat als ik zou omkijken op mijn levens weg, dan zou ik niet mijn eigen voetstappen zien. . . Ik voel mij gedragen. . . .

In stilte dansend op mijn innerlijke dansvloer,
met betraande ogen en armen geheven naar de andere wereld. . . . Arnout

116 keer bekeken

Door   Wolfoog, 17 februari 2009, 21:11

Maak favoriet 

foto Wolfoog

Van een Ziele Reiziger aan zijn geliefde. .

Waarom blijft de deur van je hart toch dicht
waarom kun je nou niet eens huilen

waarom ben je nooit gezwicht
voor gevoelens die je kunt ruilen
met gesprekken en bekijken
hoe jij je eigen leven kunt verrijken

niet alleen de domme spelen
maar ook de openheid geven
en die met andere mensen delen

het is zo Lees verder

Waarom blijft de deur van je hart toch dicht
waarom kun je nou niet eens huilen

waarom ben je nooit gezwicht
voor gevoelens die je kunt ruilen
met gesprekken en bekijken
hoe jij je eigen leven kunt verrijken

niet alleen de domme spelen
maar ook de openheid geven
en die met andere mensen delen

het is zo moeilijk zeg jij steeds
om jezelf bij een ander te zijn

maar doe jij dan alsof
krijgt een ander een verkeerd beeld van jou
en blijft jouw inzicht klein

niemand hoeft een ander te zijn
als je jezelf belooft open te wezen
dan heb je van je echte liefde in je leven
nooit en nimmer iets te vrezen.




En de Ziele Reiziger, betreed weer zijn weg. . . .

110 keer bekeken

Door   Wolfoog, 10 januari 2009, 21:40

Maak favoriet 

foto Wolfoog

Spoed curses aarden en zelfrespect. Deel II

In de kerst vakantie had ik al een voor gevoel. Dat er al een beslissing was genomen. Dat er iets heel erg niet klopte op mijn werk.

Terwijl ik na de vakantie volop open stond in en voor communicatie was er al voor de kerst vakantie al besloten door het Lees verder

In de kerst vakantie had ik al een voor gevoel. Dat er al een beslissing was genomen. Dat er iets heel erg niet klopte op mijn werk.

Terwijl ik na de vakantie volop open stond in en voor communicatie was er al voor de kerst vakantie al besloten door het management dat niet te doen, en niet in te gaan op de problemen, maar met mij gewoon bijna per direct niet meer verder te gaan.
Ben ik blij, dat ik eerder een gesprek heb aangevraagd voor afgelopen week, anders was ik doorgegaan met werken, en was de klap veel groter geweest. Want dan hadden ze mij het pas later verteld, terwijl we eigenlijk nog hard aan het werken waren aan de oplossingen, hadden ze zelf stiekem al de stekker er uit getrokken… oeps…

Het aarden via werken in de materie heeft mij dus erg goed gedaan. Trouw gebleven aan mijn gevoel, luisterde naar mijn innerlijke (wolf)oog die de storm al zag aankomen, heeft mij behoed voor grotere klappen.
En dat terwijl ik de ramen nog moet zemen, is mijn innerlijke oog toch helder genoeg gebleken.

Dank voor alle fijne en oprechte reacties op mijn vorige blog…

Met een innerlijke groet. . Een dansende Arnout.

107 keer bekeken

Door   Wolfoog, 3 januari 2009, 19:13

Maak favoriet 

foto Wolfoog

Spoed curses aarden en zelfrespect.

Dansend het Nieuwe jaar in gegaan, samen met vrienden.
Hoe heerlijk genietend wil je een nieuw jaar beginnen… even de stilte van de swingende dans ervaren, de stilte in het midden van de storm….
Dankbaarheid heb ik hiervoor.

Tja… mmmm die storm dus… Die gaat binnenkort weer beginnen…
Het afgelopen Lees verder

Dansend het Nieuwe jaar in gegaan, samen met vrienden.
Hoe heerlijk genietend wil je een nieuw jaar beginnen… even de stilte van de swingende dans ervaren, de stilte in het midden van de storm….
Dankbaarheid heb ik hiervoor.

Tja… mmmm die storm dus… Die gaat binnenkort weer beginnen…
Het afgelopen jaar is best wel pittig geweest…
In het begin van 2008 een pittig arbeidsconflict gehad op mijn werk…. Dus… exit oude baan, en enter de nieuwe, een hele gave, beheerder in een jongeren centrum. Rete gaaf en past zeer goed bij mij, voedend en groei mogelijkheden qua taken, functie en vaardigheden.

Ik ben iemand die zijn mond open doet, en vragen stelt, oa over afspraken en ook veiligheid ( vooral over onze kinderactiviteiten. ) Dat heb ik bespreekbaar gemaakt, op mijn nieuwe werk. .

En tja…. Ik viel achterover van de gevolgen. Ben door de leidinggevende jongerenwerkster erg geschoffeerd en aangevallen… Dus vind ik mijzelf wederom in een pittig arbeidsconflict, en mijn integriteit als mens staat opeens ook ter discussie, en ben ik bezig met overleven op de werk vloer, en met een thema dat ik intens beleef, je innerlijke zachtheid behouden in een harde en bedreigende werkelijkheid…

Vlak voor dat dit 2e arbeidsconflict van het jaar lost barste, heb ik ook aan het einde van de zomer, het verlies van een ongeboren kindje te verwerken gekregen. Hiervoor heb ik ook weinig tijd gehad om dit een plaats te geven, en dat merkt ik. Soms als ik tot mijzelf kwam, hoorde ik in de stilte het druppelen van mijn bloedend hart, ik had pijn erg veel pijn…

Wat te doen in mijn vakantie om verder te komen, en weer mijn eigen geluid te horen, te aarden, want echt, welkom voel ik mij dan niet op mijn werk, en dat haakt erg in op oude pijn stukken van vroeger uit, niet mogen en kunnen zijn, en voelde mij erg ongeborgen in de werkelijke wereld, waar ik alles ook zo intens voel en beleef door helderziende vermogens…

Daarom besloot ik het basaal aan te pakken…. Mijn huis op te ruimen en her in te richten. EN!!!! Te dansen natuurlijk…. .
Er stonden nog verhuisdozen te wachten, en de nieuwe kast die net binnen was stond daar, maagdelijk leeg te zijn, in de zijkamer.
Wauw. Hoe heerlijk aardend was dit… door bladeren van oude foto albums, van werkstukken, oude brieven en kaarten…. En ook, beslissen… wat behoud ik en wat laat ik gaan….
Zeer aardend, en al werkend vallen stukjes in mij op hun plek. . Genezing van mijn geest en zijn, door werken in de materie… een mooi kerst en nieuwjaars kado aan mijzelf…

De innerlijke krijger in mij verreist heb ik gemerkt, want maandag aanstaande begint de werkweek weer… met als begin, precies, crisis overleg.
Of ik daar wel kan blijven werken is de vraag waarmee ik de vakantie in ging. Waar ik mee de vakantie uit kom is, ja, met respect voor mij als persoon, met respect voor mijzelf.

Wolfoog is een goede beheerder en heeft veel te beiden. Zelfkennis siert de mens!

Een dansende Arnout…

108 keer bekeken